Ոուսական նավթի արգելքից հետո ԱՄՆ-ում էներգետիկ փլուզում են կանխատեսել

ԱՄՆ էներգետիկ անվտանգությունը ռուսական նավթի ներկրման արգելքից հետո գնում է փլուզման։ Ամերիկյան «The Atlantic» պարբերականի համար հոդվածում նման կարծիք է հայտնել վերլուծաբան Ռոբինսոն Մեյերը ։

ԱՄՆ-ում բենզինի գներն արագ աճում են, իսկ Սաուդյան Արաբիան անտեսում է ԱՄՆ նախագահ Ջո Բայդենի օգնության խնդրանքը։ «Մաքուր էներգիայի» քաղաքականությունը նույնպես ձախողվել է, քանի որ ոչ մի օրենք, որը կնվազեցնի կախվածությունը «սեւ ոսկուց», այդպես էլ չի ընդունվել, նշվում է հրապարակման մեջ:

ԱՄՆ-ն, գրում է Մեյերը, այսօր աշխարհում նավթի եւ գազի խոշորագույն արտադրողն է, սակայն դա երկրին էներգետիկ անկախություն չի ապահովում, քանի որ հումքի գները սահմանվում են համաշխարհային շուկաներում: Այդ պատճառով, երբ Ռուսաստանը սկսեց Ուկրաինայի ապամիջուկայնացման և ապառազմականացման հատուկ ռազմական գործողությունը, նավթի արժեքը, այդ թվում ՝ ԱՄՆ-ում, ռեկորդային կերպով ավելացավ։

Բացի այդ, նշում է հեղինակը, ԱՄՆ-ի՝ «մաքուր էներգիային» անցնելու շանսերը զգալիորեն վատացել են Ուկրաինայում հատուկ գործողության սկսվելուց հետո: Ամերիկյան և արևմտաեվրոպական ընկերությունները չեն կարողանա ձեռք բերել պղինձ, պլատին և այլ օգտակար հանածոներ, որոնք անհրաժեշտ են էներգետիկ անցման համար։ Դա տեղի կունենա այն դեպքում, եթե պաշտոնական Մոսկվան պատասխանի հակառուսական նոր պատժամիջոցներին։

Կարճաժամկետ հեռանկարում դա կբարձրացնի «մաքուր էներգիայի» տեխնոլոգիաների արժեքը, իսկ երկարաժամկետ հեռանկարում Արեւմուտքի կողմից Ռուսաստանի տնտեսական շրջափակումը, հնարավոր է, պարզապես թույլ կտա ՉԺՀ-ի ընկերություններին՝ այդ հումքը ցածր գնով ձեռք բերել Ռուսաստանում՝ էլ ավելի ցածր դարձնելով չինացիների ծախսերը նոր էներգետիկ տեխնոլոգիաների վրա եւ ընդհանրապես բարելավելով չինական մակրոտնտեսական ցուցանիշները:

Իսկ եթե ԱՄՆ-ն երբեւէ ստիպված լինի պատժամիջոցներ կիրառել Չինաստանի դեմ այնպես, ինչպես նրանք պատժամիջոցներ են սահմանել Ռուսաստանի նկատմամբ, նրանք կհայտնվեն արեւմտաեվրոպական տարածքում, որոնք կտրված են նոր էներգետիկ տեխնոլոգիաների համաշխարհային կենտրոններից:

ԱՄՆ-ի բնական ռեսուրսների «յուրացումը» կշարունակվի, ինչ-որ ժամանակ երկիրը գոյատեւում է, «մինչեւ դա վերջանա»,- ամփոփում է Մեյերը: