Ալեւն ու Նիկոլն աշխատում են Մոսկվայի հետ «բոլոր կամուրջները չայրել»

Ա­մեն դեպ­քում, տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին այս ընդ­հան­րա­կան վի­ճա­կը, այդ թվում՝ Թուր­քի­ա­յի մո­տե­ցում­ներն (տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=247961&l=am) այն հեր­թա­կան ազ­դակն են, որն Ա­լի­ե­ւը չի կա­րող ան­տե­սել: Ճիշտ է, դեռ Ա­լի­ե­ւը ան­չափ մե­ծա­ցած ա­խոր­ժա­կի պատ­ճա­ռով մնում է Իս­րա­յե­լի հետ նույն դաշ­տում: Բայց մյուս կող­մից էլ, սա­կայն, ե­րեկ հե­տաքր­քիր բան ա­սաց, թող տա­րօ­րի­նակ չթվա, Հո­վիկ Ա­ղա­զա­րյա­նը: Չնա­յած, նա ըն­դա­մե­նը փաստն ար­ձա­նագ­րեց, թե՝ Ար­ցա­խի խա­նութ­նե­րում նա­րինջ է հայտն­վել: Դա, ի­հար­կե, կա­րե­ւոր է, սա­կայն ա­մե­նա­հե­տաքր­քիրն այս­տեղ այլ է՝ իսկ ինչ­պե՞ս է հայտն­վել: Դա էլ է հաս­կա­նա­լի՝ Լա­չի­նի մի­ջանց­քի փակ մա­սի «զա­ր­տու­ղի» ճա­նա­պարհ­նե­րով: Այլ բան, թե Ա­լի­եւն այդ մա­սին չգի­տի՞: Ա­ռա­վել եւս, որ ե­թե հեր­թը հա­սել է նա­րն­ջին, ու­րեմն մինչ այդ շատ  ա­ռաջ­նա­յին ապ­րանք­ներ եւս տա­րել են: Դժվար չի­մա­նա, սա­կայն ցույց է տա­լիս, թե նման բան չկա: Ին­չո՞ւ. այ, սա ա­մե­նա­կա­րե­ւորն է: Այն հե­տաքր­քիր է մո­տա­վո­րա­պես այն­քան, որ­քան հար­ցը, թե այդ ին­չո՞ւ այս խա­ռը օ­րե­րին Նի­կո­լը հան­կարծ ո­րո­շեց կնոջն ու աղ­ջիկ­նե­րին Թեհ­րան զբո­սան­քի ու­ղար­կել:

Թե­րեւս պա­տաս­խա­նը մո­տա­վո­րա­պես նույն դաշ­տում պետք է գտնել: Ա­լի­ե­ւը գի­տակ­ցում է, որ տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին այս ողջ ի­րա­վի­ճա­կը կա­րող է կտրուկ իր դեմ շրջվել: Ուս­տի­եւ պետք է այս պա­հին չայ­րել բո­լոր կա­մուրջ­նե­րը: Ու ե­թե Ի­րա­նի ուղ­ղու­թյամբ այս­քան սուր է, ա­պա Ռու­սաս­տա­նի ուղ­ղու­թյամբ պետք է այն­պես վար­վել, որ ո՛չ Մոսկ­վան շատ զայ­րա­նա եւ ո՛չ էլ բրի­տա­նա­կան Mi-6-ը: Դրա հա­մար պետք է պաշ­տո­նա­պես Ար­ցա­խի բլո­կա­դան շա­րու­նա­կել, բայց նա­եւ «չտես­նել» զար­տու­ղի ճա­նա­պարհ­նե­րով շար­ժը: Ու նույնն էլ Նի­կո­լի մոտ է. վեր­ջին հայտ­նի գերս­րա­ցում­նե­րից հե­տո փոր­ձում է Ի­րա­նին ցույց տալ, թե տես­նո՞ւմ եք ինչ­քան ենք ձեզ վստա­հում, որ ինչ­քան էլ Mi-6-ի շեֆ գա ու գնա, մեկ է, ան­գա­մ ըն­տա­նի­քիս եմ ու­ղար­կում Թեհ­րա­նի փո­ղոց­նե­րով զբոս­նե­լու:

Ի­հար­կե, սա դեռ չի նշա­նա­կում, որ ա­րեւմ­տա­մոլ­նե­րի խա­ղերն Ար­ցա­խում վեր­ջա­ցան: Հի­մա էլ դա կա եւ ար­տա­հայտ­վում է Մոսկ­վա մեկ­նած Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի վե­րա­դառ­նա­լուն պես նրա պաշ­տո­նան­կու­թյան գոր­ծըն­թա­ցի թե­ման նո­րից սրե­լու տես­քով: Հին ի­մաստն է՝ ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­նե­ր (որը ներ­կա ի­րա­վի­ճա­կում բա­ցառ­ված է), Ար­ցա­խի իշ­խա­նազր­կումն ու հաս­նե­լը: Բայց դե այդ փոր­ձը քա­նիցս ձա­խող­վեց, եւ դժվար է են­թադ­րել, որ ինչ-որ պա­հի կհա­ջող­վի: Ա­ռա­վել եւս, որ տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին ընդ­հա­նուր ի­րա­վի­ճա­կը զար­գա­նում է բո­լո­րո­վին այլ՝ «Մոս­սա­դի» եւ Mi-6-ի հա­մար ոչ ձեռն­տու հու­նով:

ՔԵ­ՐՈԲ ՍԱՐԳ­ՍՅԱՆ