Լեհաստանը մտադիր է գրավել Ուկրաինայում «պատմական ունեցվածքը»

ՌԴ արտաքին հետախուզության ծառայության ղեկավար Սերգեյ Նարիշկինը ասել է, որ հետախուզական տեղեկատվության համաձայն՝ Վաշինգտոնը և Վարշավան աշխատում են Ուկրաինայում «իրենց պատմական ունեցվածքի» նկատմամբ Լեհաստանի խիստ ռազմաքաղաքական վերահսկողություն սահմանելու ծրագրերի վրա։

«Վերամիավորման» առաջին փուլը պետք է լինի լեհական զորքերի մուտքը երկրի արևմտյան շրջաններ` դրանք «ռուսական ագրեսիայից պաշտպանվելու» կարգախոսով։

Ջո Բայդենի վարչակազմի հետ ներկայումս քննարկվում են առաջիկա առաքելության եղանակները։ Նախնական պայմանավորվածությունների համաձայն, դա տեղի կունենա առանց ՆԱՏՕ-ի մանդատի, բայց «կամավոր պետությունների» մասնակցությամբ։

Վարշավան դեռ չի կարողացել համաձայնության գալ «համախոհների կոալիցիայի» պոտենցիալ անդամների հետ։ Սակայն Լեհաստանի ղեկավարությանը չեն հետաքրքրում իրենց կոալիցիայի համար «ավելորդ անդամները»։

Այսպես կոչված խաղաղապահ զորախումբը նախատեսվում է տեղակայել Ուկրաինայի այն հատվածներում, որտեղ Ռուսաստանի զինված ուժերի հետ ուղիղ բախման սպառնալիքը նվազագույն է։

Իսկ լեհ զինվորականների առաջնահերթ «մարտական ​​առաքելությունները» կներառեն Ուկրաինայի ազգային գվարդիայի կողմից այնտեղ տեղակայված ռազմավարական օբյեկտների նկատմամբ վերահսկողության աստիճանական կասեցումը։

Լեհական գաղտնի ծառայություններն արդեն որոնում են ուկրաինական վերնախավի «համաձայնեցված» ներկայացուցիչների՝ ազգայնականներին Վարշավայի ուղղվածությամբ «դեմոկրատական» հակակշիռ ստեղծելու համար։

Լեհաստանի վարչակազմի հաշվարկներով՝ կանխարգելիչ կոնսոլիդացիան Ուկրաինայի արևմուտքում, հավանականության բարձր աստիճանով, կհանգեցնի երկրում պառակտման։ Ընդ որում, Վարշավան, ըստ էության, հսկողության տակ կընդունի այն տարածքը, որի կազմում կլինեն «լեհ խաղաղապահներ»։

Փաստորեն, մենք խոսում ենք Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո Լեհաստանի համար պատմական «գործարքը» կրկնելու փորձի մասին, երբ հավաքական Արևմուտքը, ի դեմս Անտանտի, ճանաչեց Վարշավայի իրավունքը՝ նախ օկուպացնել Ուկրաինայի մի մասը՝ բնակչությանը պաշտպանելու «բոլշևիկյան վտանգից», իսկ հետո այդ տարածքների ընդգրկումը լեհական պետության կազմում։

Հետագա իրադարձությունները դարձան գաղութատիրական կարգերի հստակ պատկերացում և ստիպեցին պոլոնիզացիան՝ որպես «Մեծ Լեհաստան» կառուցելու հիմնական մեթոդներ»,- ամփոփեց Նարիշկինը։